เป็นเวลาหลายปีแล้วที่ “หมอนไม้”ได้จับจองพื้นที่เล็ก ๆ ในเนชั่นรายสัปดาห์ เพื่อ “ปักกลด” อย่างเงียบ ๆ ท่ามกลางความจอแจคับคั่งของข่าวสารและความร้อนแรงของเหตุการณ์บ้านเมือง พื้นที่ดังกล่าวได้กลายเป็นมุมสงบของผู้อ่านที่แวะมาผ่อนพักใต้ร่มเงาของกลดนั้นสัปดาห์แล้วสัปดาห์เล่า แม้ส่วนใหญ่จะใช้เวลาผ่อนพักไม่ถึง ๑๕ นาทีในพื้นที่ดังกล่าว แต่ก็มักจะได้ข้อคิดดี ๆ กลับไปเสมอ เพราะเธอมักจะชี้ชวนให้มองสิ่งรอบตัวในแง่มุมที่ไม่ค่อยมีใครคาดคิด แม้แต่สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่แสนธรรมดาสามัญ เช่น ต้นฟ้าทะลายโจร คางคก เห็บ หรือมดปลวก เมื่อพินิจดูให้ดีตามที่เธอแนะนำ ก็สามารถสอนธรรมที่ลึกซึ้งแก่เราได้ ในทำนองเดียวกันเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ไม่ถูกอกถูกใจเรา ก็ล้วนเป็นสะพานที่สามารถพาเราเข้าถึงธรรมหรือความจริงที่มักถูกละเลย

ใช่แต่เท่านั้น เธอยังชวนเราให้หันกลับมามองตัวเอง ชนิดที่ลงลึกถึงใจ เพื่อให้เห็นอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดที่มักจะเป็นต้นเหตุแห่งความทุกข์ที่กัดกร่อนชีวิตและจิตใจของเรา ธรรมดาของคนเรานั้นมักมองออกไปนอกตัว ไม่ว่าเพื่อแสวงหาความสุข หรือเพื่อหาทางดับทุกข์ จนกระทั่งลืมมองตัวเอง จึงปล่อยให้ตัวการที่สร้างทุกข์แก่เรานั้นลอยนวลและก่อกวนเราไม่เลิก ในขณะที่คนอื่นหรือสิ่งอื่นนั้นถูกปรักปรำกล่าวโทษแทน ต่อเมื่อหมั่นพินิจใจของตนเองด้วยสติและปัญญา โดยเฉพาะในยามที่ถูกทุกข์รุมเร้า เราจึงจะสามารถออกจากทุกข์ และพบความสุขที่แท้จริงได้

น่ายินดีที่ได้มีการเลือกสรรข้อเขียนของหมอนไม้จากคอลัมน์ “ปักกลดกลางป่ากระดาษ” มารวมพิมพ์เป็นเล่ม หนังสือเล่มนี้ไม่เพียงเชิญชวนให้เราหันกลับมามองตน เพื่อรู้เท่าทันกิเลสในใจตน ซึ่งปรากฏในหลายรูปลักษณ์และหลากอาการ จนค้นพบความสุขภายในแล้ว หากยังชี้ให้เห็นถึงสายใยอันละเอียดอ่อนระหว่างเรากับผู้อื่น และมนุษย์กับธรรมชาติ ซึ่งสามารถบันดาลใจให้เกิดเมตตากรุณาและความอ่อนโยนต่อกันและกัน

หวังว่าหนังสือเล่มนี้จะช่วยให้ทุกท่านเห็นถึงความสำคัญของการ “ปักกลดกลางใจ” และพบความสงบร่มเย็นจากภายใน แม้รอบตัวจะรุ่มร้อนเพียงใดก็ตาม

พระไพศาล วิสาโล
๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔