คิดถึงเรื่องที่หลวงพ่อเล่า คิดถึงสิ่งที่หลวงพ่อทำ
 เหน่ง เตียว

หลวงพ่อเล่าให้ฟังว่า เมื่อครั้งยังเป็นโยม ท่านดำนาเร็วเป็นจรวด นาแถวที่หลวงพ่อดำจะเสร็จก่อนใครทุกคน ท่านเป็นช่างไม้ฝีมือดีที่ค่าแรงแพงเอาการ เป็นหมอแคน นักดนตรีที่เล่นแคนได้ทีละสองเลาพร้อมกัน หลวงพ่อเคยเย้าว่าไปหาแคนมาจะเล่นให้ดู หลวงพ่อเป็นจอมขมังเวทย์ที่ใช้ชอล์กเขียนยันต์ลงบนกระดานแล้วลบออกเอาผงชอล์กมาปั้นเป็นพระเครื่อง เวลานั่งสมาธิตัวของหลวงพ่อจะพองใหญ่คับห้อง จนรู้สึกว่าคงกระพันชาตรี 

หลวงพ่อใจดีจนสัตว์น้อยใหญ่ต่างก็สัมผัสได้ เมื่อครั้งที่หลวงพ่อยังไม่เป็นที่รู้จักกว้างขวางเหมือนเดี๋ยวนี้ มีช่วงหนึ่งกิจวัตรยามเย็นของหลวงพ่อคือต้องพาวัวที่ถูกไถ่ชีวิตไปกินหญ้าหลังวัด ระหว่างจูงวัวเดินไปตามทาง ก็มีหมูป่ารุ่นๆ (ถูกไถ่ชีวิตมาเหมือนกัน) พุ่งออกมาจากข้างทางมาขวางไม่ยอมให้หลวงพ่อจูงวัวเดินไป หลวงพ่อต้องออกปากไล่ “ไอ้รอดหลบไป ไอ้รอดหลบไป” อยู่ครู่หนึ่ง มันถึงยอมหลีกทางให้ หลวงพ่อว่ามันหวงหลวงพ่อไม่ยอมให้พาวัวไปกินหญ้าหลังวัดอยู่เป็นประจำ มีอีกครั้งที่ไปกราบหลวงพ่อ แล้วเห็นแม่ไก่ดำนอนแข็งตายซุกอยู่ข้างๆ หลวงพ่อบนลานหินโค้งของวัดภูเขาทอง ผ่านไปชั่วครู่ใหญ่แม่ไก่กลับลุกขึ้นยืนและเดินได้เหมือนปกติ ถามไถ่หลวงพ่อถึงรู้ว่าแม่ไก่ตัวนี้มักจะมานอนเหมือนแข็งตายอิงแอบแนบขาหลวงพ่ออยู่เนืองๆ สงสัยมันจะรู้ว่าหลวงพ่อใจดี ความเมตตาของหลวงพ่อไม่เพียงคนเท่านั้นที่รู้ แม้สัตว์ใหญ่น้อยก็สัมผัสได้