คำปรารภ

ธรรมนั้น ไม่ได้หมายถึงความดีและความจริงเท่านั้น หากยังแนบแน่นกับความสุขเป็นอย่างยิ่ง  เมื่อทำความดี รักษาศีล  ชีวิตย่อมราบรื่น ผาสุก ไม่มีเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจ  และเมื่อเข้าใจความจริงของชีวิต จิตย่อมสงบเย็น  แม้มีอะไรมากระทบ ก็ไม่หวั่นไหว  ครั้นเจ็บป่วยหรือพลัดพราก ก็ไม่เป็นทุกข์ เพราะรู้ว่ามันเป็นธรรมดา  ความสุขจากธรรมจึงเป็นความสุขที่ยั่งยืน และพบได้ทุกหนแห่ง

นี้เป็นความสุขที่เราพึงรู้จักและเข้าถึงให้ได้  แม้ยังต้องพึ่งพาความสุขจากวัตถุและสิ่งเสพอยู่ก็ตาม  อันที่จริงวัตถุและสิ่งเสพ รวมทั้งสิ่งอำนวยความสะดวกทางกาย หากใช้เป็น  กล่าวคือส่งเสริมการทำความดีและเข้าถึงความจริง ก็ช่วยให้เราพบกับความสุขจากธรรมได้   ขณะเดียวกันความสุขจากธรรมก็ช่วยให้เราไม่เป็นทาสของวัตถุและสิ่งเสพ ทำให้จิตเป็นอิสระ ซึ่งหมายถึงความสุขที่ประณีตอย่างยิ่ง

ด้วยเหตุนี้ธรรมจึงมิใช่เรื่องไกลตัว หรือสิ่งที่น่าเบื่อแห้งแล้ง   เพียงแค่วางใจให้เป็น ก็จะพบสุขในธรรมได้ไม่ยาก และหากตั้งมั่นในธรรม ดำเนินชีวิตบนวิถีแห่งความดีและความจริง จิตก็จะแจ่มใส แช่มชื่น เบิกบานเป็นนิจ

เนื้อหาในหนังสือเล่มนี้มีที่มาจากคำบรรยายแก่คณะเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลเลย ซึ่งมาปฏิบัติธรรม ณ วัดป่าสุคะโตเมื่อเดือนสิงหาคม ๒๕๕๒   ต่อมาคณะผู้จัดเห็นว่าคำบรรยายดังกล่าวมีประโยชน์แก่คนในวงกว้าง จึงเห็นควรพิมพ์เป็นหนังสือ  ทั้งนี้โดยมีคุณเสริมสุข ธัญญะวัน และเพื่อน ได้ช่วยกันดำเนินการจนหนังสือสำเร็จเป็นรูปเล่ม 

ขอขอบคุณคุณเสริมสุขและคณะ  พร้อมกันนี้ก็ขออนุโมทนาโรงพยาบาลเลยที่สนับสนุนให้เจ้าหน้าที่มารับการอบรมครั้งนี้ ซึ่งแม้จะมิใช่เป็นการเสริมสร้างทักษะทางวิชาชีพโดยตรง แต่ก็เชื่อว่าจะช่วยเกื้อกูลให้บุคลากรทำงานอย่างมีความสุข  ส่งเสริมการทำงานอย่างเป็นหมู่คณะ อันจะส่งผลดีต่อคนไข้และผู้รับบริการจากโรงพยาบาลในที่สุด

พระไพศาล วิสาโล
๔ กรกฎาคม ๒๕๕๘