กราบนมัสการค่ะ ดิฉันมีเรื่องอยากจะขอคำแนะนำจากท่านหน่อยคะ เรื่อง "อยากทำตามฝันตัวเองแต่แม่ไม่อนุญาตให้ทำ หากตัดสินใจจะทำจะเป็นลูกอกตัญญูไหมคะ"

ดิฉันอายุ ๓๐ มีเจตนาจะย้ายไปอยู่และทำงานที่อเมริกาจนเกษียณ  ดิฉันได้บอกกล่าวคุณแม่ไว้นานแล้ว  แต่ท่านไม่เคยอนุญาตคะ ท่านมีโรคไต ต้องฟอกไตทุกอาทิตย์ โดยมีคุณพ่อ น้องชาย และญาติพี่น้องคอยดูแลค่ะ ดิฉันเป็นพี่คนโต มาทำงานกรุงเทพฯ  ทุกเดือนจะคอยส่งเงินให้ทางบ้านใช้ไม่ขาด

คุณแม่ดิฉันไม่มีรายได้ค่ะ ส่วนคุณพ่อขับรถรับจ้างรายได้ต่อเดือนไม่สูงมาก  คุณแม่ดิฉันหวงดิฉันมากค่ะ เคยมีครั้งหนึ่งที่ดิฉันต้องไปประชุมงานที่มาเลเซีย ท่านโทรฯ มาบ่นว่าทำไมต้องไปต่างประเทศ ไม่ไปได้ไหม และขอให้ดิฉันกลับมาลาออก ดิฉันเครียดมากแต่ไม่กล้าว่าท่าน ปล่อยท่านพูดบ่นๆ ไป ท่านมักพูดว่าแม่ไม่ต้องการเงินหรอก แค่กลับมาอยู่กะท่านมาทำงานที่สงขลาก็พอ เงินเดือนไม่ถึงหมื่นก็ได้

มาตอนนี้ยิ่งดิฉันกำลังวางแผนจะไปอเมริกา  ท่านยิ่งห้าม บางครั้งก็ว่าดิฉันว่าเป็นลูกทำไมสร้างเรื่องให้แม่ไม่สบายใจ  ถ้าไปอเมริกาแล้วแม่ไม่ยอม ท่านบอกท่านอาจความดันขึ้นหรือล้มไปได้ หากดิฉันดื้อดึงจะไป ท่านขอให้ดิฉันอยู่ทำงานที่กรุงเทพฯ  ถ้าจะไปอเมริกาก็ต้องรอให้ท่านจากโลกนี้ไปก่อน

ดิฉันเข้าใจท่านว่ารักเรา แต่ดิฉันจะอยู่ได้อย่างไรและไหนทางบ้านต้องมีรายจ่ายอีก ดิฉันพยายามอธิบายให้ท่านเข้าใจว่า ดิฉันไปก็กลับมาเยี่ยมท่านได้ทุกปีเหมือนตอนอยู่กรุงเทพฯ โทรหาท่านได้ทุกวันเหมือนเคย ส่งเงินให้ทางบ้านทุกเดือนเหมือนปกติ  แต่ดิฉันต้องดูแลตัวเองเช่นกันในวันที่ท่านต้องจากไป  ท่านบอกท่านไม่ฟังคะ  ดิฉันเลยไม่สบายใจ  ดิฉันอยากไปทำตามสิ่งที่ดิฉันอยากทำ  กลัวถ้าขัดใจท่านจะเป็นลูกอกตัญญูไหม? และพอมีวิธีไหนที่จะให้ท่านเข้าใจดิฉันไหมคะ  ขอบพระคุณมากนะคะ

ความกตัญญูไม่ได้หมายถึงการทำตามความต้องการของพ่อแม่ทุกอย่าง ในทางกลับกันหากลูกต้องการมีชีวิตในแบบของตนทั้งๆ  ที่พ่อแม่คัดค้านก็ไม่ได้หมายความว่าลูกคนนั้นอกตัญญู

ดังนั้นปัญหาของคุณจึงไม่ได้เป็นเรื่องของความกตัญญูหรืออกตัญญู เพราะคุณเองก็มีความรักความห่วงใยท่าน และอยากตอบแทนบุญคุณของท่าน

ประเด็นของคุณน่าจะอยู่ตรงที่ว่าทำอย่างไรจึงจะมีชีวิตที่คุณปรารถนา โดยไม่ก่อปัญหาต่อคนที่คุณรักเลย ในความเป็นจริงตอนนี้อาจไม่มีเส้นทางใดที่ตอบโจทย์ของคุณทั้ง ๒ ประการได้ สิ่งที่เป็นไปได้ตอนนี้สำหรับคุณก็คือ เส้นทางชีวิตที่ก่อผลกระทบน้อยที่สุดต่อคนที่คุณรัก โดยเฉพาะคุณแม่

ขณะเดียวกันเป็นชีวิตที่ตรงกับความต้องการของคุณไม่มากก็น้อย

คุณคงเป็นทุกข์ที่คุณแม่ยึดติดถือมั่นในความต้องการของท่าน โดยไม่ยอมผ่อนปรน แต่คุณก็พึงระวัง อย่าเผลอยึดติดถือมั่นในความต้องการของคุณเองโดยไม่ยอมผ่อนปรน หาไม่ก็จะเกิดความทุกข์ทั้ง ๒ ฝ่าย

คุณเองอายุเพิ่ง ๓๐ ยังมีโอกาสอีกมากที่จะได้ทำตามความใฝ่ฝัน  ตรงข้ามกับคุณแม่  ซึ่งทั้งอายุมากและป่วยด้วยโรคไต  อ่อนแอทั้งร่างกายและจิตใจ  คงจะมีเวลาอยู่ในโลกนี้ได้ไม่นาน  มีอะไรที่สามารถทำให้แก่ท่านได้ ก็รีบทำเสีย และเมื่อตัดสินใจทำแล้ว ก็ควรมองไปข้างหน้า อย่าอาลัยในสิ่งที่ผ่านไป