หลวงพ่อคำเขียนในความทรงจำของผม
ธีรเดช อุทัยวิทยารัตน์ 

“หลวงพ่อคำเขียนเป็นผู้ที่เวลาเราอยู่ใกล้แล้ว เราจะรู้สึกสงบและเยือกเย็นไปด้วย”  มิตรบางคนเห็นด้วยและเสริมว่า “นี่น่าจะเป็นผลแห่งเมตตาบารมีและพลังแห่งสติของท่าน ที่แผ่ถึงผู้คนและสรรพสัตว์ที่อยู่รายรอบ” 

ความประทับใจที่ผมมีต่อหลวงพ่อซึ่งอยู่ในใจผมเสมอมาก็คือ ความนอบน้อมถ่อมตน ไม่ว่าจะเป็นพระผู้มีพรรษาอาวุโสกว่าท่าน หรือพระหนุ่ม เณรน้อย แม่ชี หลวงพ่อจะโอภาปราศรัยด้วยความสุภาพและอ่อนน้อมถ่อมตนที่ออกมาจากใจจริง แม้ว่าระยะหลังๆ ช่วงที่หลวงพ่อไม่สบาย ผมแทบจะไม่ได้ไปกราบท่าน แต่ก็ได้รับทราบข่าวผ่านทางโลกออนไลน์อย่างต่อเนื่อง จากลูกศิษย์ที่ปรนนิบัติท่านอย่างใกล้ชิด ซึ่งผมขอถือโอกาสกราบขอบพระคุณและขอบคุณมา ณ โอกาสนี้  

ทุกครั้งที่ได้เห็นภาพ เห็นข้อความของท่าน โดยเฉพาะที่เป็นลายมือของท่านเอง ผมรู้สึกว่าได้เห็นรอยยิ้มอันอ่อนโยน ได้รับการทักทาย และได้รับความเมตตาที่สื่อออกมาจากแววตาในภาพและลายมือที่บรรจงเขียน สำหรับผมแล้ว

หลวงพ่อคำเขียน คือเทียนธรรมแห่งคำสอน
ที่มุ่งปลดผ่อนความทุกข์ทน ของคนทั้งผองครับ