หนังสือเล่มนี้มีอนุสนธิจากการที่นักปฏิบัติธรรมกลุ่มหนึ่งนำโดยคุณอโนทัย เจียรสถาวงศ์ ได้มาบำเพ็ญสมาธิภาวนาที่วัดป่ามหาวันหรือ “ภูหลง”เป็นเวลา ๕ วันเมื่อเดือนมกราคม ๒๕๔๙ หลังจากนั้นคุณอโนทัยและคณะได้นำคำบรรยายธรรมของข้าพเจ้าหลังทำวัตรเช้า-และเย็นในช่วงดังกล่าวมาตีพิมพ์เป็นหนังสือ เพื่อเผยแพร่เป็นธรรมทาน ผ่านมาจนถึงปัจจุบัน หนังสือเล่มนี้ยังเป็นที่ต้องการอีก แต่หาได้ยากแล้ว บัดนี้คุณศศิวรรณ เตชะกฤตธีรนันท์ มีความประสงค์จะตีพิมพ์หนังสือเล่มนี้อีกครั้งหนึ่งเพื่อประโยชน์แก่ผู้สนใจในธรรม อาตมาอนุญาตด้วยความเต็มใจ

ชื่อของหนังสือเล่มนี้แม้บ่งบอกถึงปณิธานของผู้จัดทำที่ต้องการสร้างความตื่นรู้ให้แก่ตนเองที่ภูหลง แต่มิได้หมายความว่าความตื่นรู้จะขึ้นอยู่กับสถานที่ เราสามารถสร้างความตื่นรู้หรืออยู่กับความรู้ตัวทั่วพร้อมได้ทุกหนแห่ง ไม่ว่าในป่าหรือในเมือง ไม่ว่าในกุฏิหรือบนท้องถนน ศักยภาพแห่งความตื่นรู้นั้นมีอยู่กับเราแล้ว เป็นแต่ว่าจะพัฒนาให้ปรากฏขึ้นเป็นจริงหรือไม่

อันที่จริง เมื่อมองให้ลึกลงไปแล้ว “ภูหลง” หาได้หมายถึงสถานที่ซึ่งอยู่นอกตัวเราเท่านั้นไม่ หากยังดำรงอยู่ในใจของเราด้วย “ตื่นรู้ที่ภูหลง” จึงมีนัยยะอีกชั้นหนึ่งว่า แม้ความหลงจะครองใจอยู่ เราก็ยังสามารถตื่นรู้ได้ ใช่หรือไม่ว่าเราต้อง “หลง”ก่อนถึงจะ “รู้”ตามมา ยิ่งไปกว่านั้นในท่ามกลางความหลงนั้นเองที่เราสามารถบรรลุถึงความตื่นรู้ได้ ถ้าเข้าใจเช่นนี้ ย่อมไม่ยากที่เราจะพบสุขท่ามกลางความทุกข์ หรือสงบเย็นท่ามกลางความร้อน แม้แต่ท่านพุทธทาสภิกขุก็ได้เตือนเราว่า ในวัฏสงสารนั้นมีนิพพาน

ขออนุโมทนาคุณศศิวรรณ เตชะกฤตธีรนันท์ และคณะที่ได้ร่วมกันบำเพ็ญธรรม ทั้งส่วนที่เป็นประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน ขอให้ความตื่นรู้ของทุกท่านที่มีส่วนร่วมในบุญนี้ จงดำรงอย่างต่อเนื่อง และอำนวยให้ประจักษ์แจ้งในสัจธรรม จนบรรลุถึงอิสรภาพในที่สุด

พระไพศาล วิสาโล
๑ พฤษภาคม ๒๕๕๕