ไม่ว่าอะไรเกิดขึ้นกับเราก็ไม่สามารถทำให้เราสุขหรือทุกข์ได้มากเท่ากับมุมมองที่เรามีต่อสิ่งเหล่านั้น แม้เจ็บป่วยแต่หากมองว่าเป็นธรรมดาของชีวิต ก็ไม่ทำให้ใจเป็นทุกข์ได้ และหากรู้จักนำประสบการณ์ดังกล่าวมาใช้ให้เป็นประโยชน์ ก็อาจทำให้ชีวิตปรับเปลี่ยนในทางที่ดีขึ้นและมีความสุขมากขึ้นก็ได้ มีคนเป็นจำนวนมากบอกว่า “โชคดีที่เป็นมะเร็ง” เพราะทำให้ตนหันมาเห็นคุณค่าของธรรมะและค้นพบความสุขที่ประณีตลึกซึ้ง

ปัญญาจึงเป็นบ่อเกิดแห่งความสุขอันประเสริฐ นอกจากปกป้องให้เราไม่เป็น “เหยื่อ”ของเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่มากระทบแล้ว ยังเป็นเสมือนเข็มทิศที่ช่วยนำพาชีวิตให้เป็นไปในทางที่ถูกต้อง ก่อให้เกิดประโยชน์ทั้งแก่ตนเองและผู้อื่น เป็นพื้นฐานแห่งความปกติสุขทั้งในทางกาย จิต และสังคม

หนังสือเล่มนี้ประกอบด้วย ๓ บทความ ซึ่งตีพิมพ์ในโอกาสต่าง ๆ กัน ชมรมกัลยาณธรรม เห็นว่ามีประโยชน์ จึงขออนุญาตนำมารวมพิมพ์ในเล่มเดียวกัน เพื่อเป็นแนวทางในการเสริมสร้างความสุขให้แก่ชีวิตไม่ว่าอยู่ในภาวะใดก็ตาม ทุกวันนี้มีความเข้าใจอย่างแพร่หลายว่าความสุขนั้นจะได้มาก็ด้วยการเสพหรือการครอบครองวัตถุ หาไม่ก็ต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมที่สะดวกสบาย เป็นไปตามใจปรารถนา ความเข้าใจเช่นนี้ทำให้เราตกเป็นทาสของวัตถุหรือสภาพแวดล้อมได้ง่ายมาก ทั้ง ๆ ที่ความสุขที่แท้นั้นอยู่ที่การวางใจของเราเอง โดยเฉพาะการรู้จักมองหรือการมีปัญญารู้เท่าทันความจริงของชีวิต หากมีปัญญาหรือมองให้เป็น ก็เห็นและสัมผัสกับความสุขได้ตลอดเวลา รวมทั้งในระหว่างทำงาน หรือในยามที่เศรษฐกิจตกต่ำ กล่าวอีกนัยหนึ่ง หากรู้จัก “สุขแท้ด้วยปัญญา” ก็ไม่ยากที่จะเข้าถึง “สุขสวนกระแส”

ขออนุโมทนาชมรมกัลยาณธรรม ที่มีกุศลเจตนาต่อเพื่อนมนุษย์ ด้วยการบำเพ็ญธรรมทานมาโดยตลอด ขอให้การบำเพ็ญธรรมดังกล่าวอำนวยประโยชน์ให้ผู้อ่านได้เข้าถึงความสุขอันเกิดจากปัญญา เพื่อนำพาตนให้พ้นทุกข์และช่วยเสริมสร้างสังคมไทยให้มีความสุขอย่างยั่งยืน

พระไพศาล วิสาโล
๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๒