ใคร ๆ ย่อมปรารถนาความสุข ทำทุกอย่างเพื่อหาความสุขมาเป็นของตน แต่ส่วนใหญ่แล้วมักคิดว่าสิ่งที่จะให้ความสุขนั้นอยู่นอกตัว และต้องมีให้ได้มาก ๆ ยิ่งหามาได้มากเท่าไร ก็ยิ่งมีความสุขมากเท่านั้น ดังนั้นจึงพยายามดิ้นรนไขว่คว้าหาเข้าตัวอย่างเต็มที่ โดยหารู้ไม่ว่าแท้จริงแล้วความสุขนั้นอยู่ที่ใจ หากแต่ถูกบดบังด้วยความทะยานอยากและความหลง ต่อเมื่อคลายจากความทะยานอยากและมีสติรู้ตัว ก็จะพบกับความสงบเย็นและโปร่งเบาในใจ ถึงตอนนั้นจึงจะพบว่าความสุขนั้นอยู่กับตัวเรามาตลอด เป็นแต่เรามองไม่เห็น

ความสุขนั้นหาได้ที่กลางใจ ขอเพียงแต่มีเวลาอยู่กับตัวเองให้มากจนเป็นมิตรกับตัวเอง ไม่มัวแต่ชะเง้อมองไปนอกตัว หรือจดจ่ออยู่กับสิ่งที่ตนเองยังไม่มี ถ้าไม่ลืมตัว ปล่อยจิตให้หลงอยู่ในโลกแห่งความคิด หรือจมอยู่กับอดีตและอนาคต ก็จะพบความสุขกลางใจได้ไม่ยาก อันที่จริงเพียงแค่พอใจสิ่งที่มี ยินดีสิ่งที่ได้ ความสุขก็จะปรากฏแก่เราในทันที

เนื้อหาในหนังสือเล่มนี้มีที่มาจากคำบรรยายของข้าพเจ้าในโอกาสที่คณะครู ผู้บริหาร และเจ้าหน้าที่โรงเรียนวรรณสว่างจิตมาอบรมเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตที่วัดป่าสุคะโต ระหว่างวันที่ ๒๕-๒๙ มีนาคม ศกนี้ คณะผู้บริหารเห็นว่าคำบรรยายนี้น่าจะมีประโยชน์ต่อผู้อื่นด้วย จึงขอนำมาตีพิมพ์เพื่อเผยแพร่ในวงกว้าง เช่นเดียวกับหนังสือรวมคำบรรยาย ๖ เล่มก่อนหน้านี้

ขออนุโมทนาคณะผู้บริหารโรงเรียนวรรณสว่างจิตที่เห็นคุณค่าของการพัฒนาบุคลากรในด้านจริยธรรมและการเสริมสร้างคุณภาพชีวิต โดยพร้อมอุทิศเวลาและทรัพยากรเพื่อการนี้อย่างเต็มที่ จำเพาะการอบรมที่วัดป่าสุคะโตนั้น ทางโรงเรียนได้ทำอย่างต่อเนื่องแทบทุกปีนับแต่ปี ๒๕๔๖ นับเป็นแบบอย่างที่ดีสำหรับโรงเรียนอื่น ๆ หวังว่ากิจกรรมดังกล่าวจะก่อให้เกิดความเจริญงอกงามแก่ทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องและส่งผลขยายกว้างสู่ส่วนรวมสมดังเจตนาที่ตั้งไว้

พระไพศาล วิสาโล
วันมหาปวารณา-ออกพรรษา
๓๐ ตุลาคม ๒๕๕๕