คำปรารภในการพิมพ์ครั้งที่ ๔

เป็นทั้งโชคและบุญกุศลอย่างยิ่งที่ข้าพเจ้ามีโอกาสพานพบครูบาอาจารย์ที่ประเสริฐหลายท่าน  แต่ไม่มีท่านใดที่ข้าพเจ้าได้อยู่ใกล้ชิดอย่างยาวนานเท่าหลวงพ่อคำเขียน สุวณฺโณ   หลังจากอุปสมบทได้ไม่นาน ข้าพเจ้าก็ได้มาอยู่ในความดูแลของท่านโดยตลอด  แม้ในช่วงที่ข้าพเจ้าอยู่ภูหลง   ร่มเงาแห่งเมตตาธรรมของท่านก็ยังปกแผ่ไปถึง    ชีวิตและคำสอนของท่านมีอิทธิพลต่อเส้นทางชีวิตของข้าพเจ้ามิใช่น้อย   หากมิได้มาเป็นศิษย์ของท่าน ก็น่าสงสัยว่าข้าพเจ้าจะยังมีความยินดีในเพศบรรพชิตจนถึงทุกวันนี้หรือไม่

หลวงพ่อเป็นพระผู้ใหญ่ที่ดูเรียบ ๆ  ธรรมดา  ไม่ค่อยแสดงตัว   แต่ใครที่ได้อยู่ใกล้ ย่อมรู้สึกได้ถึงความสงบเย็นอันเกิดจากเมตตาของท่าน   และหากได้ฟังคำสอนของท่าน ก็จะรู้ได้ถึงปัญญาอันลุ่มลึกของท่าน   แม้บางครั้งจะไม่ค่อยเข้าใจ แต่เมื่อเวลาผ่านไป มีประสบการณ์ทางโลกและทางธรรมมากขึ้น ก็จะกระจ่างในคำสอนของท่าน ซึ่งสามารถช่วยแก้ทุกข์ให้แก่ตนเองได้เป็นอย่างดี

หนังสือเล่มนี้เคยตีพิมพ์ครั้งแรกในงานปลงสรีระของหลวงพ่อเมื่อปี ๒๕๕๗    ต่อมาได้พิมพ์ครั้งที่สองในปีถัดมาเนื่องในวันคล้ายวันเกิดของหลวงพ่อ (๑๒ สิงหาคม) และในวันครบรอบปีแห่งการมรณภาพของท่าน (๒๓ สิงหาคม) โดยได้รวบรวมข้อเขียนใหม่ ๆ รวมทั้งคำบรรยายของข้าพเจ้าในช่วงที่จัดงานละสังขารจนถึงวันปลงสรีระของท่าน  ต่อมาในปี ๒๕๕๙ ได้ตีพิมพ์เป็นครั้งที่สาม ในวาระครบรอบ ๘๐ ปีแห่งชาตกาลของหลวงพ่อ โดยได้เพิ่มข้อเขียนและคำบรรยายอีกหลายบท ทำให้มีเนื้อหาเพิ่มขึ้นจากการพิมพ์ครั้งแรกหลายเท่าตัว

ในปีนี้เห็นควรให้มีการพิมพ์ครั้งที่ ๔ เนื่องจากมีเนื้อหาเพิ่มอีก ๓ บท ได้แก่บทความเรื่อง “เดินทางต่างแดนกับหลวงพ่อ”
สัมโมทนียกถาเรื่อง “อนุสรณ์ที่เสาอโศก” กับคำบรรยายเรื่อง
“ไม่เป็นอะไรกับอะไร” ซึ่งปรับปรุงจากปาฐกถาของข้าพเจ้าในวาระ ๘๐ ปีแห่งชาตกาลของหลวงพ่อ เมื่อวันที่ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๙ นอกจากนั้นยังได้แก้ไขข้อความบางตอนที่ผิดพลาดในการตีพิมพ์ครั้งก่อน กับเพิ่มคำบรรยายภาพบางภาพด้วย

ขอขอบคุณคุณสมจิตร แซ่เตียว และคุณสุดารัตน์ แก้วแท้ ที่ช่วยจัดทำรูปเล่มและดำเนินการจัดพิมพ์หนังสือเล่มนี้ในทุกขั้นตอนจนสำเร็จเสร็จสิ้นเช่นเดียวกับครั้งก่อน ๆ หวังว่าหนังสือเล่มนี้จะมีส่วนช่วยให้ศิษยานุศิษย์ได้ตระหนักว่าหลวงพ่อนั้นจากไปแต่ตัว แต่คำสอนของท่านยังคงอยู่เพื่อส่องสว่างนำทางชีวิตของเราสู่ความพ้นทุกข์   นี้แหละคือความหมายอันทรงคุณค่าอย่างยิ่งแห่งการเป็นศิษย์ของหลวงพ่อ

พระไพศาล วิสาโล
อาสาฬหปุณมี
๘ กรกฎาคม ๒๕๖๐