คำปรารภ

ความสุขมิได้อยู่ไกลตัวเลย   หากมองเป็นก็เห็นสุขอยู่รอบตัว  ที่จริงความสุขมีอยู่กับเราตลอดเวลาอยู่แล้วเป็นแต่เรามองไม่เห็นเอง     ไม่ต้องดูอื่นไกล  การที่เราได้กินอิ่ม นอนอุ่น มีสุขภาพดี นับเป็นความสุขของชีวิต   แต่เรามักไม่ตระหนักความจริงข้อนี้จนกว่าจะสูญเสียสิ่งเหล่านั้นไป   ต่อเมื่อเราล้มป่วยจึงได้คิดว่าตอนที่ไม่เจ็บไม่ป่วยนั้นเป็นสุขอย่างยิ่งแล้ว

เรามักเข้าใจว่าความสุขจะเกิดขึ้นได้ต่อเมื่อร่ำรวย มีคนรัก มีงานดี มีตำแหน่งสูง ฯลฯ การมองเช่นนั้นคือการเอาความสุขฝากไว้กับอนาคต  เราไม่ควรจะรอให้ได้สิ่งเหล่านั้นก่อนถึงจะมีความสุข  สิ่งสำคัญกว่าก็คือมีความสุขอยู่ในปัจจุบัน  ถึงแม้ไม่มีสิ่งเหล่านั้นอยู่ตอนนี้เราก็มีความสุขได้  เพราะสุขที่แท้นั้นมีอยู่แล้วในใจเรา

หากวางใจเป็นก็สามารถมีความสุขได้ในทุกสถานการณ์  ไม่ว่ามีหรือจน ได้หรือเสีย  พบหรือพราก   อะไรเกิดขึ้นกับเราไม่สำคัญเท่ากับว่าเรามองหรือรู้สึกกับมันอย่างไร  ถ้าเรามองว่าอนิจจังเป็นธรรมดาของชีวิต   ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเราก็ทำให้เราเป็นทุกข์ไม่ได้ แม้สิ่งนั้นจะเป็นความตายก็ตาม  ในทำนองเดียวกันถ้ารู้จักมองในแง่บวก  ความป่วยก็กลายเป็นคุณ  เคราะห์ก็กลายเป็นโชค

กุญแจสู่การบรรลุความสุขในปัจจุบันก็คือการรู้จักตนเอง  ตราบใดที่เรายังไม่รู้จักตนเอง  เราก็จะเป็นทุกข์อยู่ร่ำไป เพราะได้เท่าไรก็ไม่พอใจเสียที            แม้ไม่มีใครมาทำอะไรเราเลย เราก็ยังเป็นทุกข์อยู่นั่นเอง ทั้งนี้เพราะในส่วนลึกเราทะเลาะกับตัวเองอยู่เกือบตลอดเวลา   เมื่อใดที่เรารู้จักตัวเองอย่างแจ่มชัด  เราจะกลับมามีสันติกับตัวเอง    แล้วความสุขที่เคยสูญเสียไปก็จะกลับคืนสู่ชีวิตเรา

หนังสือเล่มนี้มีที่มาจากการบรรยายให้แก่คณะผู้บริหาร ครู และเจ้าหน้าที่โรงเรียนวรรณสว่างจิตที่มาปฏิบัติธรรม ณ วัดป่าสุคะโต จังหวัดชัยภูมิ เมื่อเดือนสิงหาคม ๒๕๕๐  ต่อมาได้มีการรวมพิมพ์เป็นเล่มเมื่อปี ๒๕๕๑  บัดนี้ สำนักพิมพ์แสงดาวมีความประสงค์ขอพิมพ์ซ้ำ  ข้าพเจ้ายินดีอนุญาตตามความประสงค์ หวังว่าหนังสือเล่มนี้จะมีส่วนช่วยให้ผู้อ่านพบความสุขที่มีอยู่แล้วในใจตน

พระไพศาล วิสาโล
๑ มกราคม ๒๕๕๘