กราบนมัสการพระอาจารย์ค่ะ หนูรู้สึกมีความทุกข์มากในการปฏิบัติตัวกับพ่อ มันเป็นความรู้สึกที่ว่า ไม่อยากคุยด้วย หรือ ทำกิจกรรมต่างๆ ร่วมกับพ่อเลย เพราะกลัวทำบาป...

ตั้งแต่ตอนเด็กๆ หนูไม่เคยทำตัวออกนอกร่องนอกรอยเลยค่ะ เรียนอยู่ในอันดับดี จนมาถึงปริญญาตรี ก็เป็นประธานนักศึกษาของสาขาวิชาเอก เรียนจบมาด้วยเกียรตินิยมอันดับ ๑ เหรียญทอง ทำงานไปด้วยเรียนปริญญาโทไปด้วย จบปริญญาโทในประเทศไทย ๑ ใบ และปริญญาโทจากออสเตรเลียอีก ๑ ใบค่ะ อายุ ๒๘ แล้ว ยังไม่เคยมีแฟน และไม่เคยทำให้ที่บ้านเสื่อมเสีย ตอนนี้วางแผนที่จะต่อปริญญาเอก มีหน้าที่การงานที่โอเค และให้เงินทางบ้านทุกเดือน

หนูตั้งใจที่จะเป็นคนดี และทำให้พ่อรู้ว่า หนูดูแลตัวเองได้ ยิ่งหนูช่วยเหลือตัวเองได้มากเท่าไร พ่อกลับมองว่า หนูอวดเก่ง ทำเป็นปีกกล้าขาแข็ง ทุกครั้งเวลาที่ต้องพูดคุยกัน หนูต้องเป็นแต่ผู้รับฟัง เพราะถ้าพูดอะไรออกไป พ่อก็จะลุกเป็นไฟ

เวลาที่หนูพยายามทำอะไรสักอย่างแล้วมันยังไม่สำเร็จ พ่อก็ใช้คำพูดที่ทำให้หนูรู้สึกว่าไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากพ่อตัวเอง เช่น หนูไม่มีทางทำได้ จะไม่สำเร็จถ้าไม่ทำอย่างที่พ่อบอก บางคำพูดก็รู้สึกทำร้ายน้ำใจของหนูมาก

เรื่องการมีครอบครัว พ่อมองว่าหนูผิดปกติ ในใจลึกๆ ของหนูแล้ว การมีครอบครัวมันคือความทุกข์ ที่หนูไม่ต้องการที่จะทนอยู่กับมัน จึงไม่ได้ขวนขวายที่จะมีคู่ครองค่ะ บางครั้งทำให้หนูรู้สึกว่า เป็นคนดีเท่าไรก็คงไม่พอสำหรับพ่อ เขาทำให้หนูรู้สึกไม่มั่นใจในความดีของหนู

หนูไม่อยากพูดจาไม่ดี หรือแสดงอารมณ์กับพ่อ เพราะกลัวตกนรก ถ้าไม่มีเรื่องจำเป็นต้องพูดก็จะเฉยๆ ไป เพราะกลัวว่าตัวเองจะมีอารมณ์ เวลาฟังคำพูดของพ่อแล้วทำอะไรขาดสติไปค่ะ

หนูขอรบกวนพระอาจารย์ช่วยทำให้หนูกระจ่างในวิธีการคิด และการปฏิบัติกับพ่อที่ถูกต้องค่ะ หนูทุกข์ใจมาก ไม่อยากทำบาปกรรมกับพ่อ กราบขอบคุณพระอาจารย์ค่ะ

คุณพ่อของคุณถ้าไม่มีความเชื่อมั่นในตนเองสูง ก็เป็นคนที่ขาดความเชื่อมั่นในตนเองมาก จึงอยากให้ลูกทำตามที่ท่านบอกหรือเห็นด้วยกับท่าน เพื่อเป็นการยืนยันความถูกต้องของตนเอง ยิ่งคุณเป็นลูกผู้หญิง ท่านยิ่งต้องการให้คุณอยู่ในโอวาทของท่าน แต่เนื่องจากคุณมีความเป็นตัวของตัวเองมาตั้งแต่เล็ก ไม่ค่อยทำตามคำแนะนำของท่าน ท่านจึงไม่สู้พอใจ คงมีความรู้สึกแบบนี้สะสมมานาน บางคราวอดกลั้นไว้ไม่อยู่ จึงระบายออกมา

ถ้าคุณเข้าใจในตัวท่านว่า ทำไมท่านมีพฤติกรรมอย่างนี้ คุณก็จะให้อภัยท่านได้มากขึ้น รวมทั้งไม่เอาคำพูดและการกระทำของท่านมาเป็นอารมณ์ คนแต่ละคนย่อมมีวิถีทางของตนเอง การที่คุณเลือกมีวิถีชีวิตของตนเอง ไม่ทำตามคำแนะนำหรือบงการของพ่อแม่ ไม่ได้แปลว่าคุณเป็นคนไม่ดี แม้พ่อแม่จะปรารถนาดีกับคุณเพียงใดก็ตาม แต่ถึงที่สุดแล้วคุณต้องเป็นคนตัดสินใจเองว่าอะไรคือสิ่งที่ดีสำหรับคุณ

เป็นไปได้ว่าท่านต้องการการยอมรับจากคุณ อยากเป็นคนสำคัญในสายตาของคุณ การที่คุณไม่ทำตามคำแนะนำของท่าน ทำให้ท่านเข้าใจว่าคุณไม่เห็นความสำคัญของท่าน ประเด็นนี้คุณควรใส่ใจให้มาก พยายามทำให้ท่านเห็นว่าคุณใส่ใจในตัวท่าน เห็นความสำคัญของท่าน (ซึ่งไม่ได้หมายความว่าต้องทำตามทุกอย่างที่ท่านแนะนำ) การโอภาปราศรัยกับท่านบ่อยๆ ชวนท่านไปเที่ยว หรือทำอะไรพิเศษให้แก่ท่านเนื่องในวันเกิดหรือวันปีใหม่ เป็นต้น น่าจะช่วยให้ท่านรู้สึกดีกับคุณมากขึ้น